स्वादिलो जूठो

कविता बिष्ट

तिमी हेर्दा टाढाको जून जस्तो

शीतल, सुन्दर र विशिष्ट

कति मोहिनी रूप छ तिम्रो

नशालु, उज्ज्वल, उत्कृष्ट

तर रहेछौ खास सूर्य जस्तो

रापिलो, तापिलो, ओजस्वी

मेरो प्यारो विस्वामित्र तपस्वी 

तर झूठो तिमी, झूठी म

कस्तो झूठ रहेछ यो संसार

अधूरो छौ तिमी, अधूरी छु म

हेर्दा भरिपूर्ण देखिन्छ घरबार

भोग्नुपर्ने कस्तो यो नियति ?

जूठो तिमी, जूठी म

चोखो छ केवल हाम्रो पिरती

जूठो चिया, कफी अनि सर्बत

स्वाद मानी मानी पिएर गरयौं

बेचैन हृदयको हामीले मर्मत

त्यो कप, त्यो मग, त्यो गिलास

कठै ! केही गरे नि नमेट्ने भयो

यो दिलको पियास

त्यो मनको पियास